Coulissen - Nele De Saeger en Fine Stoffels

Theaterbezoeken:

Coulissen – Nele De Saeger en Fine Stoffels (Schooltoneel)

1. Voortekens:
- Hoe wordt de voorstelling aangekondigd?

Om genoeg mensen aan te trekken om naar het stuk te komen is een goede promotie nodig. Dit kan enkel worden verwezenlijkt door een goede planning.

De school wil zoveel mogelijk mensen aantrekken die niets te maken hebben met de school of omgeving. Ze rekenen vanzelfsprekend al op tal van ouders en leerkrachten die komen kijken, maar ze zouden enorm graag nieuwe gezichten zien.

Aangezien Facebook tegenwoordig zeer vaak wordt gebruikt voor promotie, startte de crew met een facebookpagina aan te maken.

Het is vanzelfsprekend dat enkel een facebookpagina niet genoeg is. Daarom ontwierp het theatergezelschap een affiche en een website. (link)

De mond-tot-mondreclame is ook een belangrijke factor die ze niet buiten beschouwing lieten. Dit is vaak de beste manier om promotie te maken, want hier is het mogelijk om de ander te overtuigen met behulp van argumenten.

Om het publiek warm te maken voor het toneel werden op de website twee ‘teasers’ geüpload. Hierdoor kunnen de mensen al een heel klein deel van het toneel bekijken. Zo kunnen ze weten of het iets voor hen is of het kan hen het laatste duwtje in de rug geven om een ticket te kopen.

De crew had zich jammerlijk wel enorm vergist in de promotieplanning, omdat ,tegen alle verwachtingen in , er minder mensen aanwezig waren dan gehoopt.

Vergeleken met de vorige jaren was er minder volk. Nochtans waren de commentaren over de voorstelling veel beter. Het toneelgezelschap zat dus met een dubbel gevoel, maar doorgaans zijn ze zeer blij met hoe de voorstelling is gelopen en hebben ze er veel plezier aan beleeft.

2. Thematiek:

- Waar gaat het stuk over? Moet je die thematiek zelf achterhalen of wordt de boodschap expliciet verwoord?

De voorstelling gaat over een toneelgezelschap die het beroemde stuk van Romeo en Julia willen reproduceren. We nemen een kijkje achter de schermen waar het een en het ander misloopt.

Er is al een enorme spanning tussen sommige acteurs. Een kleine liefdesaffaire en jaloezie doen dit niet ten goede. De regisseuse van het stuk, een kordate jongedame, staat ook onder enorm veel stress. Dit alles zorgt zeker niet voor een ontspannen sfeer achter de schermen.

Deze spanning loopt op doordat de crew steeds vreemde Sms’jes ontvangt: “Het toneel gaat niet door”, “Je bent gewaarschuwd, stop de voorstelling”,… Steeds worden andere mensen verdacht voor deze merkwaardige berichten. Het publiek blijft telkens achter met dezelfde vraag: “Wie verstuurt deze sms’jes?”

De boodschap wordt hierdoor zeer duidelijk in de show, omdat het publiek met dezelfde gevoelens zit als de acteurs. Ze vragen zich allen af wie achter deze geheimzinnigheid zit en maken zich zorgen.

Na vele repetities van het stuk en de vele onderlinge discussies, gaat het stuk van Romeo en Julia uiteindelijk in première. Vlak voor deze première krijgen alle toneelmedewerkers hetzelfde bericht. Een bericht dat hen allemaal enorme schrik inboezemt: “Stop de voorstelling, dit is jullie laatste kans.” Ondanks alles besluit de regisseuse de voorstelling door te laten gaan met de gedachte dat het allemaal een grote grap is.

Uiteindelijk loopt dit fataal af. Vlak na Romeo’s eindscène ligt Julia roerloos op de grond. Het publiek en acteurs zijn met verstomming geslagen. Verslagen verlaten de acteurs het toneel en de toeschouwers blijven achter met een verbitterd gevoel. Net zoals de acteurs weet het publiek even niet wat te doen, maar uiteindelijk vallen de puzzelstukjes in elkaar en wordt het duidelijk wie de dader is. Zeker na de laatste monoloog, die uiteindelijk wordt uitgesproken door de schuldige zelf.

3. Opvoeringstekens:

- Wordt er gebruikgemaakt van multimediamiddelen (film, videoprojectie)? Zijn die functioneel?

Er wordt enorm veel gebruik gemaakt van originele manieren om dit stuk weer te geven en variatie in de show te brengen.

Een van deze manieren zijn de filmpjes. Telkens als de acteurs het ‘echte’ toneel opgaan wordt dit geprojecteerd op een wit doek. Zo wordt een duidelijk onderscheid gemaakt tussen off-stage en on-stage.

Na een emotionele gebeurtenis wordt er ook live muziek gespeeld. Dit zorgt ervoor dat het publiek even kan ‘ademen’ en kan nadenken over de show, want dit is soms wel nodig.

Op het scherm worden ook videodagboeken geprojecteerd. Deze zijn allemaal een paar dagen na de gebeurtenis opgenomen. De acteurs vertellen over hoe het ooit zo ver is kunnen komen. Ze zoeken nog steeds een dader, want Romeo werd uiteindelijk aangewezen maar bleek onschuldig. Tussen de verschillende scènes door worden deze dagboeken afgespeeld. In het begin is dit voor het publiek redelijk moeilijk om te volgen, maar later zorgen deze voor veel verduidelijking.

De muziek en geluidseffecten die doorheen de voorstelling gebruikt worden zijn ook perfect. Ze vallen niet zo erg op, maar zijn uiterst noodzakelijk om gebeurtenissen te verduidelijken of om simpelweg de voorstelling aangenamer te maken.

Aan de zijkant van het toneel staan 2 witte plakkaten. Hierop worden de Sms’jes geprojecteerd. Deze zijn de rode draad in het hele verhaal, daarom is het belangrijk dat het publiek ze ook kan lezen en daar wordt voor gezorgd.

Gedurende de hele show wordt er constant geschakeld tussen verschillende multimediamiddelen. Hierdoor is de show enorm levendig en aangenaam om naar te kijken en luisteren.

4. Evaluatie:

- Leef je mee met de personages?

De toeschouwers en acteurs hebben gedurende de hele voorstelling een nauwe band. Ze blijven steeds met dezelfde gevoelens van onmacht achter. Ze hebben dezelfde vragen en hebben een algemeen onwetend gevoel.

Acteurs zijn ook adolescenten dus voor kijkers van mijn leeftijd is het ook zeer makkelijk om je te kunnen identificeren met de spelers.

Het scenario is waarschijnlijk niet echt herkenbaar voor velen, maar de reacties van de acteurs zelf zijn zeer realistisch. Hierdoor is het als buitenstaander ook niet moeilijk om mee te leven met de acteurs. Het is vanzelfsprekend dat je iedereen begint de wantrouwen als vreemde berichtjes zich verspreiden. De lichte ondertoon van angst is ook in het publiek te voelen. Er hangt iets onheilspellends in de lucht en dat voelen de toeschouwers evenals de acteurs.

De protagonist, Romeo, is enorm verliefd op Julia en het is vreselijk om zijn pijn te zien als hij haar uiteindelijk onbeweeglijk op de grond ziet liggen. Een golf van stilte zweeft over het publiek en elk individu kan even zijn pijn voelen.

De voorstelling ontwikkelt zich van een leuk optreden tot een werkelijk drama zonder dat de kijkers het eigenlijk doorhebben.